ជាយូរលង់ណាស់មកហើយ មានអ្នកជំនួញរតនវត្ថុដ៏ល្បីម្នាក់ដែលអ្នកផងដឹងថា គាត់មានកម្មសិទ្ធិកាន់កាប់ទ្រព្យសម្បត្តិស្ដុកស្ដម្ភជាងគេបំផុតនៅស្រុកសួម៉ាន់រ៉ា។ ជាទម្លាប់ គាត់តែងបានធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយ ដោយលេចវាលចូលព្រៃ ឆ្លងកាត់តាមតំបន់ជាច្រើន ធ្វើការជួញដូរមិនចេះខ្ជិលច្រអូស។
រាល់លើក បុរសអ្នកជំនួញនេះតែងតែធ្វើដំណើរតាមសេះ ហើយមិនមានទាសករទៅជាមួយឡើយ។
ថ្ងៃមួយ បន្ទាប់ពីបានលក់ចេញអស់នូវទំនិញត្បូងថ្មមានតម្លៃតាមការគ្រោងទុកហើយ គាត់ក៏ធ្វើដំណើរស្រូតវិលត្រឡប់មកផ្ទះ មិនដែលនឹកអែអង់ឡើយ។
ប៉ុន្តែអារម្មណ៍មួយហាក់ប្រាប់គាត់ឱ្យនឹកផ្ទះកូនប្រពន្ធយ៉ាងចម្លែក ដូច្នេះបន្ទាប់ពីគិតច្រើនសា គាត់បានសម្រេចចិត្តបញ្ជាសេះបត់ចូលផ្លូវកាត់វិញ។ វាជាផ្លូវដែលកន្លងមក មិត្តអ្នកជំនួញរបស់គាត់ធ្លាប់និយាយប្រាប់ថាឆាប់ដល់ តែគាត់មិនដែលសាក ព្រោះមិនដែលបោះបង់ចោលទម្លាប់ខ្លួន។
ថ្ងៃមួយ បន្ទាប់ពីបានលក់ចេញអស់នូវទំនិញត្បូងថ្មមានតម្លៃតាមការគ្រោងទុកហើយ គាត់ក៏ធ្វើដំណើរស្រូតវិលត្រឡប់មកផ្ទះ មិនដែលនឹកអែអង់ឡើយ។
ប៉ុន្តែអារម្មណ៍មួយហាក់ប្រាប់គាត់ឱ្យនឹកផ្ទះកូនប្រពន្ធយ៉ាងចម្លែក ដូច្នេះបន្ទាប់ពីគិតច្រើនសា គាត់បានសម្រេចចិត្តបញ្ជាសេះបត់ចូលផ្លូវកាត់វិញ។ វាជាផ្លូវដែលកន្លងមក មិត្តអ្នកជំនួញរបស់គាត់ធ្លាប់និយាយប្រាប់ថាឆាប់ដល់ តែគាត់មិនដែលសាក ព្រោះមិនដែលបោះបង់ចោលទម្លាប់ខ្លួន។
ដោយនាំយកនូវកាបូបប្រាក់តូចមួយ គាត់គ្មានអ្វីក្រៅពីនំក្រៀមថែមមួយចំនួនទៀត ឆ្ពោះឆ្លងកាត់តាមតំបន់វាលរហោស្ថានមួយជាកន្លែងដែលគាត់មិនធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ ប៉ុន្តែគាត់ជឿថានឹងអាចដល់ផ្ទះឆាប់ជាងផ្លូវត្រង់។ ថ្ងៃក្តៅជាខ្លាំង គាត់អាណិតសេះពេក ក៏សុខចិត្តឈប់សិន ហើយថយមកអង្គុយនៅក្រោមដើមឈើធំត្រឈៃគួរជាទីមនោរម្យមួយ។
មុនពេលធ្មេចភ្នែកសម្រាក អ្នកជំនួញរូបនេះបានលូកក្នុងបង្វេចរាវបាននំក្រៀមមួយដុំ និងបំពង់ទឹក មកបរិភោគ និងក្រេបយ៉ាងឆ្ងាញ់សុខសាន្ត។
ដោយបានបរិភោគចប់ស្កប់ស្កល់ គាត់ក៏បោះបំពង់ទៅក្រោយខ្នងដោយសារតែងោគងុយពេក។
ភ្លាមនោះ អារក្សមួយបានផុសចេញមកបង្ហាញខ្លួនគួរឱ្យតក់ស្លុត។ បន្ថែមពីលើកម្ពស់ដ៏ធំសម្បើម អារក្សថែមទាំងមានភ្នែកក្រឡោតៗ ហើយហូតដាវពីចំណងខ្សែពួរពីចង្កេះមកកាន់នៅនឹងដៃ ដើរតម្រង់មករកអ្នកជំនួញដែលកំពុងភ័យញ័រ។
«ឯងភាវនារកព្រះឱ្យហើយចុះ! យើងនឹងសម្លាប់ឯង!»
អ្នកជំនួញខំកាត់ក្ដីតក់ស្លុត ហើយតបត៖
«តើខ្ញុំជាអ្នកជំនួញឆ្ងាយដាច់សង្វែង មិនដែលបានស្គាល់លោកសោះនេះ បានធ្វើអ្វីជាកំហុសរហូតដល់លោកត្រូវចេញមកកម្ចាត់ជីវិតបង់ទៅដូច្នេះ?»
ភ្លាមនោះ អារក្សមួយបានផុសចេញមកបង្ហាញខ្លួនគួរឱ្យតក់ស្លុត។ បន្ថែមពីលើកម្ពស់ដ៏ធំសម្បើម អារក្សថែមទាំងមានភ្នែកក្រឡោតៗ ហើយហូតដាវពីចំណងខ្សែពួរពីចង្កេះមកកាន់នៅនឹងដៃ ដើរតម្រង់មករកអ្នកជំនួញដែលកំពុងភ័យញ័រ។
«ឯងភាវនារកព្រះឱ្យហើយចុះ! យើងនឹងសម្លាប់ឯង!»
អ្នកជំនួញខំកាត់ក្ដីតក់ស្លុត ហើយតបត៖
«តើខ្ញុំជាអ្នកជំនួញឆ្ងាយដាច់សង្វែង មិនដែលបានស្គាល់លោកសោះនេះ បានធ្វើអ្វីជាកំហុសរហូតដល់លោកត្រូវចេញមកកម្ចាត់ជីវិតបង់ទៅដូច្នេះ?»
អារក្សស្តាប់ការសួររកហេតុផល ក៏មិនបានស្រន់កំហឹង ហើយស្រែកតបតសន្ធាប់ខ្ទរខ្ទារព្រៃព្រឹក្សា៖
«ឯងសម្លាប់កូនប្រុសយើង! អាមនុស្សគ្មានមេត្តា!»
អ្នកជំនួញកាន់តែភ្ញាក់ផ្អើល តែបានសួរនាំវិញដោយសារតែមិនអស់ចិត្តថា៖
«ឱលោកដ៏មានឫទ្ធិអើយ! ខ្ញុំដែលទើបនឹងបានមកដល់ទីនេះជាលើកដំបូង មិនដែលទាំងស្គាល់អ្នកណាម្នាក់ ឬបានជួបអ្នកណាម្នាក់នៅតាមផ្លូវសោះ! តើឱ្យខ្ញុំព្រមទទួលទោសពីការសម្លាប់កូនប្រុសរបស់លោកម្ដេចនឹងបាន?»
«ឯងសម្លាប់កូនប្រុសយើង! អាមនុស្សគ្មានមេត្តា!»
អ្នកជំនួញកាន់តែភ្ញាក់ផ្អើល តែបានសួរនាំវិញដោយសារតែមិនអស់ចិត្តថា៖
«ឱលោកដ៏មានឫទ្ធិអើយ! ខ្ញុំដែលទើបនឹងបានមកដល់ទីនេះជាលើកដំបូង មិនដែលទាំងស្គាល់អ្នកណាម្នាក់ ឬបានជួបអ្នកណាម្នាក់នៅតាមផ្លូវសោះ! តើឱ្យខ្ញុំព្រមទទួលទោសពីការសម្លាប់កូនប្រុសរបស់លោកម្ដេចនឹងបាន?»
អារក្សនៅតែមិនទទួលយកការបកស្រាយ ហើយស្រែករោទ៍តបថា៖
«កាលដែលអ្នកឯងចោលបំពង់ទឹកយ៉ាងដំណំនោះ វាបានវាយប្រហារមកលើកូនប្រុសតូចច្រមក់របស់យើង ព្រោះវាបានមកទើរចំពីលើទ្រូង! ជោគវាសនាបានប្រឆាំងនឹងគេ បានធ្វើឱ្យគេបាត់បង់ជីវិតភ្លាមៗមួយរំពេច!»
អ្នកជំនួញបានឮពាក្យពេចន៍ពោរពេញទៅដោយកំហឹងរបស់អារក្សហើយ បានតក់ស្លុតជាពន់ពេក បានត្រឹមនៅញ័រដៃជើង ស្តាប់ឮអារក្សនិយាយបន្ត៖
«ព្រះអាឡោះអើយ! សូមទ្រង់ទទួលដឹង! យល់ដល់ទ្រង់ យើងមិនធ្វើទារុណអ្វីលើបុរសអន្ធពាលនេះទេ គ្រាន់តែយើងនឹងត្រូវសម្លាប់សងជីវិតទើបស័ក្ដិសម!»
«កាលដែលអ្នកឯងចោលបំពង់ទឹកយ៉ាងដំណំនោះ វាបានវាយប្រហារមកលើកូនប្រុសតូចច្រមក់របស់យើង ព្រោះវាបានមកទើរចំពីលើទ្រូង! ជោគវាសនាបានប្រឆាំងនឹងគេ បានធ្វើឱ្យគេបាត់បង់ជីវិតភ្លាមៗមួយរំពេច!»
អ្នកជំនួញបានឮពាក្យពេចន៍ពោរពេញទៅដោយកំហឹងរបស់អារក្សហើយ បានតក់ស្លុតជាពន់ពេក បានត្រឹមនៅញ័រដៃជើង ស្តាប់ឮអារក្សនិយាយបន្ត៖
«ព្រះអាឡោះអើយ! សូមទ្រង់ទទួលដឹង! យល់ដល់ទ្រង់ យើងមិនធ្វើទារុណអ្វីលើបុរសអន្ធពាលនេះទេ គ្រាន់តែយើងនឹងត្រូវសម្លាប់សងជីវិតទើបស័ក្ដិសម!»
ឮដូច្នេះ ឈ្មួញក៏ភាវនា ហើយតបត៖
«ព្រះឱឡោះអើយ! ទូលបង្គំជាមនុស្សធម្មតា ត្រងត្រាប់តាមគម្ពីរឥស្លាមមិនដែលមានប្រព្រឹត្តឯណាបាបសូម្បីម្ដង! ខ្ញុំនេះមិនមានកម្លាំង ឬអំណាចអ្វីនឹងទៅសម្លាប់អ្នកណាកើតទៅ? បើកូនរបស់គាត់ពិតជាបង់សង្ខារបានងាយៗ ដោយសារតែដបទឹកនោះ ក៏គួររាប់ថា ខ្ញុំមិនបានធ្វើវាដោយមានចេតនានោះដែរ! អារក្សនេះកំពុងពុលក្នុងកំហឹងជាខ្លាំង តើខ្ញុំនឹងស្លាប់ឥឡូវនេះមែនដែរទេ? ខ្ញុំសុំផ្ញើទុកចិត្តលើព្រះអង្គ សុំសម្លឹងមកក្រោម ហើយរកយុត្តិធម៌ឱ្យផង!»
«ព្រះឱឡោះអើយ! ទូលបង្គំជាមនុស្សធម្មតា ត្រងត្រាប់តាមគម្ពីរឥស្លាមមិនដែលមានប្រព្រឹត្តឯណាបាបសូម្បីម្ដង! ខ្ញុំនេះមិនមានកម្លាំង ឬអំណាចអ្វីនឹងទៅសម្លាប់អ្នកណាកើតទៅ? បើកូនរបស់គាត់ពិតជាបង់សង្ខារបានងាយៗ ដោយសារតែដបទឹកនោះ ក៏គួររាប់ថា ខ្ញុំមិនបានធ្វើវាដោយមានចេតនានោះដែរ! អារក្សនេះកំពុងពុលក្នុងកំហឹងជាខ្លាំង តើខ្ញុំនឹងស្លាប់ឥឡូវនេះមែនដែរទេ? ខ្ញុំសុំផ្ញើទុកចិត្តលើព្រះអង្គ សុំសម្លឹងមកក្រោម ហើយរកយុត្តិធម៌ឱ្យផង!»
អារក្សគ្រហឹមកោងកាច ហើយឆ្លើយគ្រលួចថា៖
«មិនអាចព្រះឯណាចុះមកលើកទោសពិរុទ្ធជនដូចអ្នកឯងបានទេ! អ្នកឯងគួរតែបានស្លាប់ភ្លាមៗ ឱ្យដូចដែលអ្នកឯងបានសម្លាប់កូនប្រុសរបស់យើងនោះទៅ!»
ថាហើយ អារក្សលូកដៃដ៏ធំវែងមកអូសអ្នកជំនួញឡើងស្រាលស្ងើក ហើយបោះទៅលើដី។ អ្នកជំនួញធ្មេចភ្នែក រង់ចាំមរណាទាំងយំយែកមិនអស់ចិត្ត ព្រោះពេលនេះអារក្សបានលើកដាវរបស់វាឡើងត្រៀមប្រល័យ។
«មិនអាចព្រះឯណាចុះមកលើកទោសពិរុទ្ធជនដូចអ្នកឯងបានទេ! អ្នកឯងគួរតែបានស្លាប់ភ្លាមៗ ឱ្យដូចដែលអ្នកឯងបានសម្លាប់កូនប្រុសរបស់យើងនោះទៅ!»
ថាហើយ អារក្សលូកដៃដ៏ធំវែងមកអូសអ្នកជំនួញឡើងស្រាលស្ងើក ហើយបោះទៅលើដី។ អ្នកជំនួញធ្មេចភ្នែក រង់ចាំមរណាទាំងយំយែកមិនអស់ចិត្ត ព្រោះពេលនេះអារក្សបានលើកដាវរបស់វាឡើងត្រៀមប្រល័យ។
អ្នកជំនួញស្រែកយំសោកយ៉ាងខ្លោចផ្សា ហើយប្រាប់អស់ធម្មជាតិថា៖
«អារក្សពេញដោយកំហឹងអើយ! ខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តភាពបរិសុទ្ធនឹងធម៌ បរិច្ចាគទានដល់ស្មូមជាប្រចាំ ខ្ញុំយំនេះមិនមែនមកពីសោកស្តាយជីវិត ដែលគ្មាននរណាម្នាក់អាចជៀសផុតពីសេចក្តីមរណានោះទេ! ប៉ុន្តែអ្នកដឹងដែរទេថា បើខ្ញុំស្លាប់ទៅ បានអ្នកណាធ្វើទានដល់ពួកអ្នកខ្សត់បញ្ញានោះទៀត? បានអ្នកណានៅអប់រំទូន្មានកូនប្រុសៗរបស់ខ្ញុំ? ឯភរិយាខ្ញុំត្រូវរស់នៅជាស្រីមេម៉ាយ ទុក្ខសោកកម្រិតណាទៅ? បើអ្នកជាសាសនិកឥស្លាមដូចខ្ញុំដែរ គួរតែអ្នកយល់បានយ៉ាងល្អពីវាសនា និងព្រហ្មលិខិត ទុកជីវិតឱ្យខ្ញុំបានវិលទៅរកភរិយា និងកូនដែលដង្ហោយរង់ចាំ!»
«អារក្សពេញដោយកំហឹងអើយ! ខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តភាពបរិសុទ្ធនឹងធម៌ បរិច្ចាគទានដល់ស្មូមជាប្រចាំ ខ្ញុំយំនេះមិនមែនមកពីសោកស្តាយជីវិត ដែលគ្មាននរណាម្នាក់អាចជៀសផុតពីសេចក្តីមរណានោះទេ! ប៉ុន្តែអ្នកដឹងដែរទេថា បើខ្ញុំស្លាប់ទៅ បានអ្នកណាធ្វើទានដល់ពួកអ្នកខ្សត់បញ្ញានោះទៀត? បានអ្នកណានៅអប់រំទូន្មានកូនប្រុសៗរបស់ខ្ញុំ? ឯភរិយាខ្ញុំត្រូវរស់នៅជាស្រីមេម៉ាយ ទុក្ខសោកកម្រិតណាទៅ? បើអ្នកជាសាសនិកឥស្លាមដូចខ្ញុំដែរ គួរតែអ្នកយល់បានយ៉ាងល្អពីវាសនា និងព្រហ្មលិខិត ទុកជីវិតឱ្យខ្ញុំបានវិលទៅរកភរិយា និងកូនដែលដង្ហោយរង់ចាំ!»
អារក្សនៅអត់ធ្មត់ស្តាប់ លុះចប់កាលណាក៏នៅតែមិនស្រន់កំហឹង ដោយស្រែកតវ៉ាថា៖
«ឯងនិយាយពាក្យតម្អូញទាំងនេះចប់សព្វគ្រប់ក៏ដោយ យើងពិតជាមានចិត្តអណិតកូនៗឯង តែការស្លាប់របស់ឯង គឺមិនអាចជៀសវាងបាន ព្រោះវាជាច្បាប់ដែលជីវិតត្រូវសងដោយជីវិត!»
អ្នកជំនួញបានឃើញថា អារក្សកំពុងរំជួលចិត្ត ត្បិតតែមានធម៌មេត្តា មានចិន្តាយល់ពីភាពជាឪពុក ទើបប្រឹងនិយាយតទៅទៀតថា៖
«ឱអារក្សដ៏មានឫទ្ធានុភាព! តើអ្នកនឹងសុខចិត្តទេ ពេលដែលបានធ្វើឱ្យអ្វីៗទៅជាច្របូកច្របល់ ដែលខ្ញុំមានគេជាប់បំណុលប្រាក់ និងទ្រព្យសម្បត្តិច្រើននោះ! ហើយខ្ញុំក៏មានជាប់កិច្ចសន្យាផងដែរនៅក្នុងការគ្រប់គ្រងកូនៗដែលនៅមិនទាន់រឹងដៃជើង! ដូច្នេះបើអាចត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់ខ្ញុំ ហើយផ្ដល់ឱ្យគ្រប់យ៉ាងទៅពួកគេក្នុងនាមជាឪពុក ខ្ញុំនឹងវឹលត្រឡប់មករកអ្នកឯង! ខ្ញុំនឹងចងខ្លួនឯងដោយពាក្យសច្ចាមួយ មានព្រះអាឡោះជាម្ចាស់ជាសាក្សី!»
«ឯងនិយាយពាក្យតម្អូញទាំងនេះចប់សព្វគ្រប់ក៏ដោយ យើងពិតជាមានចិត្តអណិតកូនៗឯង តែការស្លាប់របស់ឯង គឺមិនអាចជៀសវាងបាន ព្រោះវាជាច្បាប់ដែលជីវិតត្រូវសងដោយជីវិត!»
អ្នកជំនួញបានឃើញថា អារក្សកំពុងរំជួលចិត្ត ត្បិតតែមានធម៌មេត្តា មានចិន្តាយល់ពីភាពជាឪពុក ទើបប្រឹងនិយាយតទៅទៀតថា៖
«ឱអារក្សដ៏មានឫទ្ធានុភាព! តើអ្នកនឹងសុខចិត្តទេ ពេលដែលបានធ្វើឱ្យអ្វីៗទៅជាច្របូកច្របល់ ដែលខ្ញុំមានគេជាប់បំណុលប្រាក់ និងទ្រព្យសម្បត្តិច្រើននោះ! ហើយខ្ញុំក៏មានជាប់កិច្ចសន្យាផងដែរនៅក្នុងការគ្រប់គ្រងកូនៗដែលនៅមិនទាន់រឹងដៃជើង! ដូច្នេះបើអាចត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់ខ្ញុំ ហើយផ្ដល់ឱ្យគ្រប់យ៉ាងទៅពួកគេក្នុងនាមជាឪពុក ខ្ញុំនឹងវឹលត្រឡប់មករកអ្នកឯង! ខ្ញុំនឹងចងខ្លួនឯងដោយពាក្យសច្ចាមួយ មានព្រះអាឡោះជាម្ចាស់ជាសាក្សី!»
អារក្សគិតចុះឡើង ហើយក៏ព្រមទម្លាក់ដៃយល់ស្រប៖
«ឱអ្នកជំនួញដ៏មានទោស! ព្រោះតែសម្ពន្ធមេត្រីរបស់យើងនឹងព្រះអាឡោះ យើងយោគយល់ទ្រង់ដែលតែងតែបានរំដោះពួកមនុស្សលើផែនដី យើងសម្រេចចិត្តឱ្យឯងវិលទៅចាត់ចែងការងារសព្វអន្លើ លុះរហូតដល់ផុតកំណត់នៃចុងឆ្នាំនេះ ចូរឯងវិលមកវិញជាកំហិត! ពុំនោះទេ នឹងមានរឿងរំខានកើតឡើងចំពោះឯង និងគ្រួសារ! យើងសូមស្បថ!»
«ឱអ្នកជំនួញដ៏មានទោស! ព្រោះតែសម្ពន្ធមេត្រីរបស់យើងនឹងព្រះអាឡោះ យើងយោគយល់ទ្រង់ដែលតែងតែបានរំដោះពួកមនុស្សលើផែនដី យើងសម្រេចចិត្តឱ្យឯងវិលទៅចាត់ចែងការងារសព្វអន្លើ លុះរហូតដល់ផុតកំណត់នៃចុងឆ្នាំនេះ ចូរឯងវិលមកវិញជាកំហិត! ពុំនោះទេ នឹងមានរឿងរំខានកើតឡើងចំពោះឯង និងគ្រួសារ! យើងសូមស្បថ!»
អ្នកជំនួញបានឱកាសដូច្នេះ ក៏ប្រមូលស្មារតីវិលត្រឡប់ទៅកាន់ទីក្រុងរបស់គាត់។
នៅចប់តាមផ្លូវ គាត់បានធ្វើការសម្រេចចិត្តបែងចែកមាសប្រាក់ បន្ធូរបន្ថយបំណុលនិងចារទុកបណ្ដាំមរតក។
ជារៀងរាល់យប់ គាត់តែងតែក្រៀមស្រពោន មិនហ៊ានជូនដំណឹងប្រពន្ធ និងកូនអំពីព្រឹត្តិការណ៍អកុសលដែលបានកើតឡើងចំពោះគាត់តាមផ្លូវកាត់ដ៏ស្ងាត់ជ្រងំនោះឡើយ ប៉ុន្តែគាត់តែងតែរៀបចំដំណើរកម្សាន្ត ពិធីជប់លៀងនិងចំណាយពេលវេលាធ្វើល្អចំពោះគ្រួសារឱ្យបានកាន់តែច្រើន តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។
នៅចប់តាមផ្លូវ គាត់បានធ្វើការសម្រេចចិត្តបែងចែកមាសប្រាក់ បន្ធូរបន្ថយបំណុលនិងចារទុកបណ្ដាំមរតក។
ជារៀងរាល់យប់ គាត់តែងតែក្រៀមស្រពោន មិនហ៊ានជូនដំណឹងប្រពន្ធ និងកូនអំពីព្រឹត្តិការណ៍អកុសលដែលបានកើតឡើងចំពោះគាត់តាមផ្លូវកាត់ដ៏ស្ងាត់ជ្រងំនោះឡើយ ប៉ុន្តែគាត់តែងតែរៀបចំដំណើរកម្សាន្ត ពិធីជប់លៀងនិងចំណាយពេលវេលាធ្វើល្អចំពោះគ្រួសារឱ្យបានកាន់តែច្រើន តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។
ពេលវេលាដើរលឿនដូចហោះ។ ថ្ងៃកំណត់នៃចុងឆ្នាំបានមកដល់ ក៏ជាឱសានវាទស្ត្រីយំ។
អ្នកជំនួញបានកោះហៅភរិយាកូនៗ និងអ្នកធ្វើការគ្រប់ថ្នាក់ ព្រមទាំងទាសករមកជុំគ្នា ហើយបានប្រកាសតែងតាំងកូនប្រុសច្បង ជាអ្នករ៉ាប់រងបញ្ជីបំណុលនានា និងភរិយាជាអាណាព្យាបាល លើកុមារនិងខ្ញុំបម្រើដែលស្នាក់នៅជាមួយទាំងអស់។
គាត់បានរៀបរាប់ពីការពិត និងកិច្ចសន្យាជាមួយអារក្សដែលគាត់ចាំបាច់ត្រូវវិលទៅកាន់ទីនោះសងជីវិតសង្ខារ។
ភរិយាយំសោក ហើយកូនៗតក់ស្លុត។
តែទីបំផុតការលាគ្នាជាចុងក្រោយបានមកដល់ មិនអាចឃាត់បានឡើយ។
អ្នកជំនួញបានកោះហៅភរិយាកូនៗ និងអ្នកធ្វើការគ្រប់ថ្នាក់ ព្រមទាំងទាសករមកជុំគ្នា ហើយបានប្រកាសតែងតាំងកូនប្រុសច្បង ជាអ្នករ៉ាប់រងបញ្ជីបំណុលនានា និងភរិយាជាអាណាព្យាបាល លើកុមារនិងខ្ញុំបម្រើដែលស្នាក់នៅជាមួយទាំងអស់។
គាត់បានរៀបរាប់ពីការពិត និងកិច្ចសន្យាជាមួយអារក្សដែលគាត់ចាំបាច់ត្រូវវិលទៅកាន់ទីនោះសងជីវិតសង្ខារ។
ភរិយាយំសោក ហើយកូនៗតក់ស្លុត។
តែទីបំផុតការលាគ្នាជាចុងក្រោយបានមកដល់ មិនអាចឃាត់បានឡើយ។
គាត់បានលាគ្រួសារនិងអ្នកជិតខាង ហើយចាកចេញ លែងងាកក្រោយ ព្រោះមិនអាចទទួលយក សម្រែកទួញសោកសៅពីក្រោយខ្នងបាន។ គាត់បានធ្វើដំណើរទាំងស្រាលខ្លួនអស់សង្ឃឹម និងមិនខ្ចីទាំងឈប់សម្រាក រហូតបានមកដេកដួលនៅក្បែរដើមរុក្ខាជាទីណាត់សងជីវិត។
អ្នកជំនួញដែលរំលឹកដល់កូនៗ និងភរិយាមិនអាចទប់ចិត្តបាន ក៏មកអង្គុយយំរង់ចាំការមកដល់នៃគ្រោះមហន្ដរាយដែលនឹងចូលមកដល់។
អ្នកជំនួញដែលរំលឹកដល់កូនៗ និងភរិយាមិនអាចទប់ចិត្តបាន ក៏មកអង្គុយយំរង់ចាំការមកដល់នៃគ្រោះមហន្ដរាយដែលនឹងចូលមកដល់។
ភា្លមនោះ ក៏មានលេចចេញអ្នកដំណើរម្នាក់ដែលបានធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់។ នោះជាបុរសចំណាស់ម្នាក់ដែលដៃមានបណ្តើរសត្វក្ដាន់ ច្រវាក់ភ្ជាប់ទៅនឹងកមកតាមជាមួយដែរ។
គាត់បានបញ្ចេញទឹកមុខងឿងឆ្ងល់ កាលបើឃើញអ្នកជំនួញស្លៀកពាក់ស្អាតបាតម្នាក់មកអង្គុយយំសោកនៅទីរហោស្ថាននេះ?
តាចាស់បានជម្រាបសួរអ្នកជំនួញនេះ ហើយបាននិយាយទៅគាត់ថា៖
«មូលហេតុអ្វីបានជាអ្នកនៅកន្លែងអង្គុយយំទីស្ងាត់នេះតែម្នាក់ឯង? តើអ្នកមិនដឹងទេថា ដីនេះមានអារក្សខ្លាំងពូកែម្នាក់?»
គាត់បានបញ្ចេញទឹកមុខងឿងឆ្ងល់ កាលបើឃើញអ្នកជំនួញស្លៀកពាក់ស្អាតបាតម្នាក់មកអង្គុយយំសោកនៅទីរហោស្ថាននេះ?
តាចាស់បានជម្រាបសួរអ្នកជំនួញនេះ ហើយបាននិយាយទៅគាត់ថា៖
«មូលហេតុអ្វីបានជាអ្នកនៅកន្លែងអង្គុយយំទីស្ងាត់នេះតែម្នាក់ឯង? តើអ្នកមិនដឹងទេថា ដីនេះមានអារក្សខ្លាំងពូកែម្នាក់?»
ហេតុនេះហើយ អ្នកជំនួញចាប់ផ្តើមប្រាប់តាចាស់ពីអ្វីដែលបានកើតឡើង ចំពោះគាត់យ៉ាងអយុត្តិធម៌ ជាមួយនឹងមូលហេតុនៃការដែលត្រូវមកអង្គុយរង់ចាំស្លាប់នៅទីនេះ។
នៅពេលដែលតាចាស់យល់ការអស់ហើយ ក៏ហួសចិត្តជាខ្លាំង ហើយពោលឡើងថា៖
«ដោយបរមីព្រះអាឡោះ! ឱបងប្រុសរបស់ខ្ញុំ! ចិត្តស្មោះស្ម័គ្ររបស់អ្នក គឺមានតម្លៃខ្លាំងណាស់ ហើយរឿងរបស់អ្នក គឺពិតជាអស្ចារ្យណាស់! វានឹងក្លាយជាមេរៀនមួយសម្រាប់ព្រះដែលនឹងទុកទូន្មានអ្នកក្រោយៗណាដែលមិនទាន់ស្មានដល់ថា ដីនីមួយៗសុទ្ធតែមានអ្នករស់នៅ គ្រាន់តែយើងអាចមើលឃើញឬអត់ប៉ុណ្ណោះ?»
នៅពេលដែលតាចាស់យល់ការអស់ហើយ ក៏ហួសចិត្តជាខ្លាំង ហើយពោលឡើងថា៖
«ដោយបរមីព្រះអាឡោះ! ឱបងប្រុសរបស់ខ្ញុំ! ចិត្តស្មោះស្ម័គ្ររបស់អ្នក គឺមានតម្លៃខ្លាំងណាស់ ហើយរឿងរបស់អ្នក គឺពិតជាអស្ចារ្យណាស់! វានឹងក្លាយជាមេរៀនមួយសម្រាប់ព្រះដែលនឹងទុកទូន្មានអ្នកក្រោយៗណាដែលមិនទាន់ស្មានដល់ថា ដីនីមួយៗសុទ្ធតែមានអ្នករស់នៅ គ្រាន់តែយើងអាចមើលឃើញឬអត់ប៉ុណ្ណោះ?»
អ្នកជំនួញចាប់ផ្ដើមយំ ហើយរៀបរាប់៖
«ខ្ញុំអានសៀវភៅល្អៗជាច្រើនលើលោកនេះ តែខ្ញុំមិនដែលដឹងពីរឿងនេះថា មានកូនអារក្សតូចច្រមក់ដែលអាចស្លាប់ព្រោះតែបំពង់ទឹកមួយ?»
តាចាស់អង្គុយចុះ ហើយដកដង្ហើមធំនិយាយថា៖
«ដោយអំណាចនៃព្រះអាឡោះ! ឱបងប្រុសដ៏ល្អរបស់ខ្ញុំ! ខ្ញុំនឹងនៅកំដរអ្នក ដោយមិនចាកចេញទៅទីណាទាំងអស់ រហូតដល់ខ្ញុំមើលឃើញផ្ទាល់ភ្នែកនូវអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះអ្នក!»
«ខ្ញុំអានសៀវភៅល្អៗជាច្រើនលើលោកនេះ តែខ្ញុំមិនដែលដឹងពីរឿងនេះថា មានកូនអារក្សតូចច្រមក់ដែលអាចស្លាប់ព្រោះតែបំពង់ទឹកមួយ?»
តាចាស់អង្គុយចុះ ហើយដកដង្ហើមធំនិយាយថា៖
«ដោយអំណាចនៃព្រះអាឡោះ! ឱបងប្រុសដ៏ល្អរបស់ខ្ញុំ! ខ្ញុំនឹងនៅកំដរអ្នក ដោយមិនចាកចេញទៅទីណាទាំងអស់ រហូតដល់ខ្ញុំមើលឃើញផ្ទាល់ភ្នែកនូវអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះអ្នក!»
ហើយគាត់នៅបន្តអង្គុយនិយាយលេងជាមួយអ្នកជំនួញដែលស្ទើរតែត្រូវបានទុក្ខសោកញាំញីវិលវល់ និងទុក្ខព្រួយដោយអំពើហិង្សា ក៏ដូចជាការថប់បារម្ភមិនដែលមានក្នុងជីវិត។
ខណៈដែលម្ចាស់ក្តាន់នៅអង្គុយលើកទឹកចិត្តបុរសអ្នកជំនួញកម្សត់ ស្រាប់តែលេចចេញស្ត្រីម្នាក់បណ្តើរឆ្កែខ្មៅពីរមកដល់។
ដូចកាលពីដំបូងនៃម្ចាស់ក្តាន់ដែរ នាងហាក់ពិបាកចិត្ត ពេលឃើញទឹកមុខបុរសទាំងពីរ ហើយមិនអាចទប់ចិត្តមិនដឹងមិនឮបាន។
ខណៈដែលម្ចាស់ក្តាន់នៅអង្គុយលើកទឹកចិត្តបុរសអ្នកជំនួញកម្សត់ ស្រាប់តែលេចចេញស្ត្រីម្នាក់បណ្តើរឆ្កែខ្មៅពីរមកដល់។
ដូចកាលពីដំបូងនៃម្ចាស់ក្តាន់ដែរ នាងហាក់ពិបាកចិត្ត ពេលឃើញទឹកមុខបុរសទាំងពីរ ហើយមិនអាចទប់ចិត្តមិនដឹងមិនឮបាន។
នាងបានសួរពួកគេ ដូច្នេះបុរសទាំងពីរក៏បានប្រាប់រៀបរាប់សាច់រឿងទាំងមូលតាំងពីការចាប់ផ្តើមរហូតដល់ចុងបញ្ចប់ ធ្វើឱ្យនារីម្ចាស់ឆ្កែមិនអាចដើរបន្តទៅមុខទៀតបាន ហើយសម្រេចចិត្តនៅអង្គុយចូលរួមទុក្ខសោក។
បន្តិចក្រោយមក បុរសក្មេងមុខមាត់ស្រស់ថ្លាក្នុងនាមជាអភិជនម្នាក់ បានដើរមកដល់ទៀត ហើយក៏សួរនាំដូចគ្នានេះទៀត។
បុរសនោះមានបណ្តើរសត្វលាមួយ ហើយបានបញ្ចេញភាពទុក្ខសោកស្ម័គ្រចូលរួមអង្គុយចាំមើលជោគវាសនាអ្នកជំនួញកម្សត់ជាមួយគ្នា។
បុរសនោះមានបណ្តើរសត្វលាមួយ ហើយបានបញ្ចេញភាពទុក្ខសោកស្ម័គ្រចូលរួមអង្គុយចាំមើលជោគវាសនាអ្នកជំនួញកម្សត់ជាមួយគ្នា។
មិនយូរប៉ុន្មាន ស្នូរផ្គររហែកមេឃបានកើតមានឡើង ធូលីដីហុយសំពោង ធ្វើឱ្យគ្រប់គ្នាភិតភ័យ ហើយបិទភ្នែក។
កំនួចខ្យល់បានកួចធំឡើង ក្លាយសសរស្តម្ភធំមួយខិតចូលមកកាន់តែជិតពួកគេយ៉ាងកញ្ជ្រោលបោកបាច។
ទម្រាំវាស្ងាត់បន្តិចម្តងៗ ហើយរលាយទៅវិញសន្សឹមៗ អារក្សបង្ហាញខ្លួនជាមួយដាវមុតមួយនៅក្នុងដៃ។
កំនួចខ្យល់បានកួចធំឡើង ក្លាយសសរស្តម្ភធំមួយខិតចូលមកកាន់តែជិតពួកគេយ៉ាងកញ្ជ្រោលបោកបាច។
ទម្រាំវាស្ងាត់បន្តិចម្តងៗ ហើយរលាយទៅវិញសន្សឹមៗ អារក្សបង្ហាញខ្លួនជាមួយដាវមុតមួយនៅក្នុងដៃ។
ភ្នែកទាំងពីររបស់អារក្សចេញផ្កាភ្លើងកំហឹង ដើរឆ្ពោះមកទើមៗ មិនរវល់នឹងអ្នកណាទាំងអស់ លូកដៃវែងៗដែលមានរោមក្រាស់ឃ្មឹក អូសទាញអ្នកជំនួញត្រដាបត្រដួសចេញមកវាល។
អ្នកជំនួញយំហើយយំទៀត ធ្វើឱ្យអ្នកផ្សេងទាំងបីទ្រហោយំតាម និងស្រែកកាន់ទុក្ខរំពងព្រៃ។
អារក្សឈប់ដៃ ហើយងាកមកសួរថា៖
«ហេតុអ្វីគ្រប់គ្នាអាណិតឃាតករម្នាក់!? យើងបានយល់ដល់ព្រះអាឡោះ ទុកពេលឱ្យគេរៀបចំជីវិតគ្រួសារគេស្រេចបាច់ហើយ មានអីត្រូវយំស្តាយទៅ?!»
អ្នកជំនួញយំហើយយំទៀត ធ្វើឱ្យអ្នកផ្សេងទាំងបីទ្រហោយំតាម និងស្រែកកាន់ទុក្ខរំពងព្រៃ។
អារក្សឈប់ដៃ ហើយងាកមកសួរថា៖
«ហេតុអ្វីគ្រប់គ្នាអាណិតឃាតករម្នាក់!? យើងបានយល់ដល់ព្រះអាឡោះ ទុកពេលឱ្យគេរៀបចំជីវិតគ្រួសារគេស្រេចបាច់ហើយ មានអីត្រូវយំស្តាយទៅ?!»
តាចាស់ជាម្ចាស់ក្តាន់ងើបឡើង ហើយបានដើរទៅថើបដៃរបស់អារក្សដើម្បីនិយាយអង្វរថា៖
«ឱអារក្ស! អ្នកជាបរិស័ទឥស្លាមដ៏កម្រ! ចុះតើអ្នកហ៊ានភ្នាល់ដែរទេថា ប្រសិនបើខ្ញុំអាចនិយាយប្រាប់រឿងពិតរបស់ខ្លួនខ្ញុំ ហើយអាចធ្វើឱ្យអ្នកប្រែទៅជាអស្ចារ្យតាមការតំណាលនេះ អ្នកព្រមប្រគល់ឈាមអ្នកជំនួញនេះ៣០ភាគរយមកឱ្យខ្ញុំបានទេ?!»
អារក្សសើចក្អាកក្អាយ ហើយតបត៖
«តាំងពីកូនយើងស្លាប់បាត់ យើងមិនជឿថា លើលោកនេះអាចមាននិទានណាដែលយើងស្តាប់ហើយ មានរសអារម្មណ៍ឡើងវិញនោះឡើយ! ឯងច្បាស់ជាចាញ់! និយាយមកចុះ!»
«ឱអារក្ស! អ្នកជាបរិស័ទឥស្លាមដ៏កម្រ! ចុះតើអ្នកហ៊ានភ្នាល់ដែរទេថា ប្រសិនបើខ្ញុំអាចនិយាយប្រាប់រឿងពិតរបស់ខ្លួនខ្ញុំ ហើយអាចធ្វើឱ្យអ្នកប្រែទៅជាអស្ចារ្យតាមការតំណាលនេះ អ្នកព្រមប្រគល់ឈាមអ្នកជំនួញនេះ៣០ភាគរយមកឱ្យខ្ញុំបានទេ?!»
អារក្សសើចក្អាកក្អាយ ហើយតបត៖
«តាំងពីកូនយើងស្លាប់បាត់ យើងមិនជឿថា លើលោកនេះអាចមាននិទានណាដែលយើងស្តាប់ហើយ មានរសអារម្មណ៍ឡើងវិញនោះឡើយ! ឯងច្បាស់ជាចាញ់! និយាយមកចុះ!»
ពួកគេក៏ថយមកអង្គុយ ហើយតាចាស់ចាប់ផ្តើមនិទានដោយលូកដៃអង្អែលសត្វក្ដាន់។
«នេះគឺជាកូនស្រីរបស់ពូខាងឪពុកខ្ញុំ! តាមថា នាងជាសាច់ឈាមនៃខ្ញុំ តែខ្ញុំត្រូវចាស់ៗឱ្យរៀបការយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធតាំងពីនាងនៅក្មេងនៅឡើយ! ខ្ញុំមានឈាមជ័រជាអ្នកជំនួញ ខ្ញុំស្រលាញ់ថ្នាក់ថ្នមនាង ហើយតែងរកគ្រប់យ៉ាងមកឱ្យនាង! ប៉ុន្តែអកុសល យើងរស់នៅជាមួយគ្នាប្រហែល១៥ឆ្នាំកន្លងទៅ នៅតែមិនត្រូវបានព្រះអាឡោះ ប្រទានពរកូនសូម្បីតែមួយ! ដូច្នេះខ្ញុំបានរើសយកស្រីទាសករស្លូតបូតម្នាក់មកជាប្រពន្ធទីពីរ!
«នេះគឺជាកូនស្រីរបស់ពូខាងឪពុកខ្ញុំ! តាមថា នាងជាសាច់ឈាមនៃខ្ញុំ តែខ្ញុំត្រូវចាស់ៗឱ្យរៀបការយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធតាំងពីនាងនៅក្មេងនៅឡើយ! ខ្ញុំមានឈាមជ័រជាអ្នកជំនួញ ខ្ញុំស្រលាញ់ថ្នាក់ថ្នមនាង ហើយតែងរកគ្រប់យ៉ាងមកឱ្យនាង! ប៉ុន្តែអកុសល យើងរស់នៅជាមួយគ្នាប្រហែល១៥ឆ្នាំកន្លងទៅ នៅតែមិនត្រូវបានព្រះអាឡោះ ប្រទានពរកូនសូម្បីតែមួយ! ដូច្នេះខ្ញុំបានរើសយកស្រីទាសករស្លូតបូតម្នាក់មកជាប្រពន្ធទីពីរ!
ពួកយើងស្រាប់តែបានព្រះប្រទានពរនូវកូនប្រុសឆ្លាតថ្លោសមួយ រូបរាងស្អាតផូរ ដូចជាព្រះចន្ទពេញបរមី ភ្នែកដូចត្បូងថ្ម និងចិញ្ចើមមានរាងកោងជាធ្នូ មានឫទ្ធា ថែមទាំងមានអវយវៈឥតខ្ចោះ! តាំងពីពេលដែលភរិយាក្រោយបានបង្កើតនាយមក ទ្រព្យយើងបានកើនឡើងបន្តិចម្តងៗ រហូតដល់គាត់បានអាយុ១៥ឆ្នាំ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តបង្រៀនគេធ្វើជំនួញ! នៅក្នុងការរំពឹងទុកថា ពុកកូនយើងនឹងធ្វើដំណើរទៅកាន់ក្រុងមួយដើម្បីដេញយកភាគហ៊ុនធំនៃទំនិញសូត្រព្រែ!
ខ្ញុំមិនបានដឹងសោះទេថា ក្នុងរយៈពេលនោះ ភរិយាទីមួយរបស់ខ្ញុំកើតចិត្តច្រណែននឹងកូនប្រុស រហូតបានលួចសិក្សាវិជ្ជាធ្មប់! ក្នុងកំឡុងពេលខ្ញុំទៅកាន់រាជធានីទាក់ទងអ្វីៗសម្រាប់ការធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយរបស់យើង នាងជីដូនមួយខ្ញុំបានសូត្រគាថាផ្លាស់ប្តូរកូនប្រុសខ្ញុំឱ្យទៅជាកូនគោស្ទាវមួយ និងម្តាយរបស់គេក្លាយជាមេគោ! នាងតែងតែគង្វាលសត្វ២នេះ ហើយរង់ចាំខ្ញុំមកវិញ! ដោយសារស្ថានភាពធាតុអាកាស ខ្ញុំបាននៅសំចតច្រើនថ្ងៃ ទម្រាំនឹងបានវិលមកផ្ទះ! នៅពេលដែលខ្ញុំមកដល់ក៏បានសួររកកូនប្រុស និងម្តាយរបស់គេ ព្រោះនឹករលឹក!»
អ្នកដឹងទេ នាងបានកុហកខ្ញុំថា៖
«ស្រីបម្រើដែលលោកបានលើកមកជាប្រពន្ធ បានផុតដង្ហើមស្លាប់ដោយសារផ្តាសាយធ្ងន់ទៅ ហើយកូនប្រុសបានខូចចិត្ត ហើយទាញសេះជិះគេចខ្លួនពីលំនៅ ខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវទៅរកគេនៅឯណាផងទេ!
ខ្ញុំឮហើយ មានតែសម្រក់ទឹកភ្នែកកាន់ទុក្ខ និងរក្សាបេះដូងយំយែករាប់ខែ មិនព្រមប៉ះពាល់នាងប្រពន្ធដើមឡើយ!
រហូតដល់បុណ្យថ្វាយបូជាយញ្ញមកដល់ ភរិយាខ្ញុំបានរៀបចំពិធីយ៉ាងធំមួយ ហើយចាត់ចែងគង្វាលសត្វគោមេ និងកូនស្ទាវគួរឱ្យអាណិតមួយគូចូលមកដល់!
«ស្រីបម្រើដែលលោកបានលើកមកជាប្រពន្ធ បានផុតដង្ហើមស្លាប់ដោយសារផ្តាសាយធ្ងន់ទៅ ហើយកូនប្រុសបានខូចចិត្ត ហើយទាញសេះជិះគេចខ្លួនពីលំនៅ ខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវទៅរកគេនៅឯណាផងទេ!
ខ្ញុំឮហើយ មានតែសម្រក់ទឹកភ្នែកកាន់ទុក្ខ និងរក្សាបេះដូងយំយែករាប់ខែ មិនព្រមប៉ះពាល់នាងប្រពន្ធដើមឡើយ!
រហូតដល់បុណ្យថ្វាយបូជាយញ្ញមកដល់ ភរិយាខ្ញុំបានរៀបចំពិធីយ៉ាងធំមួយ ហើយចាត់ចែងគង្វាលសត្វគោមេ និងកូនស្ទាវគួរឱ្យអាណិតមួយគូចូលមកដល់!
នាងបានបញ្ជាឱ្យខ្ញុំជ្រើសរើសគោមកប្រហារ!
ខ្ញុំមិនមានចិត្តធ្វើវាទេ អ៊ីចឹងហើយនាងដូចជាមួម៉ៅរុញមេគោនោះមកឱ្យខ្ញុំ! ខ្ញុំសម្លឹងទៅគោនោះ ហើយនាងបានហុចកាំបិតយ៉ាងមុតស្រួចមកក្នុងដៃខ្ញុំបង្ខំឱ្យប្រល័យ ដោយស្រែកថាដល់ពេលហើយ! នាងថា ព្រះនឹងមិនឱ្យប្រពន្ធកូនខ្ញុំដែលស្លាប់នោះបានចាប់ជាតិទេ បើខ្ញុំមិនបូជាសត្វ! ខ្ញុំបង្ខំចិត្តសម្លាប់មេគោ ហើយវាបានថ្ងូរវេទនានៅលើដីមុនពេលស្លាប់!
ខ្ញុំមិនមានចិត្តធ្វើវាទេ អ៊ីចឹងហើយនាងដូចជាមួម៉ៅរុញមេគោនោះមកឱ្យខ្ញុំ! ខ្ញុំសម្លឹងទៅគោនោះ ហើយនាងបានហុចកាំបិតយ៉ាងមុតស្រួចមកក្នុងដៃខ្ញុំបង្ខំឱ្យប្រល័យ ដោយស្រែកថាដល់ពេលហើយ! នាងថា ព្រះនឹងមិនឱ្យប្រពន្ធកូនខ្ញុំដែលស្លាប់នោះបានចាប់ជាតិទេ បើខ្ញុំមិនបូជាសត្វ! ខ្ញុំបង្ខំចិត្តសម្លាប់មេគោ ហើយវាបានថ្ងូរវេទនានៅលើដីមុនពេលស្លាប់!
ដូច្នេះខ្ញុំបោះកាំបិតចោល ឈប់ធ្វើវា តែភរិយាខ្ញុំបែរជាពេញដោយហិង្សា ហើយស្រែកបញ្ជាឱ្យអ្នកគង្វាលសត្វសម្លាប់ ហើយពន្លាត់ស្បែករបស់មេគោទៀត!
ពួកគេមិនបានរកឃើញខ្លាញ់ ឬសាច់អ្វីនោះទេ មេគោស្គមមានតែស្បែកនិងឆ្អឹង ធ្វើឱ្យខ្ញុំកាន់តែមានវិប្បដិសារី។»
ភរិយាឃោរឃៅរបស់ខ្ញុំនៅតែមិនអស់ចិត្ត នាងងាកទៅបង្គាប់គង្វាលថា៖
«ចូរឯងយកកូនគោដែលមានខ្លាញ់ច្រើនមួយនោះមកវិញ!»
វាបាននាំយកកូនប្រុសជំទង់របស់ខ្ញុំមកដាក់ក្បែរកំភួនជើងខ្ញុំ! ហើយនៅពេលដែលបានមកដល់ក្បែរខ្ញុំហើយ កូនគោបានស្រែកយំហូរទឹកភ្នែករហាម ធ្វើឱ្យខ្ញុំមានចិត្ដអាណិតអាសូរក្រៃលែង ដូច្នេះហើយខ្ញុំបាននិយាយទៅកាន់ភ្ញៀវក្រីក្រម្នាក់ ដែលមករង់ចាំទទួលយកការចែកទាននោះថា យើងឱ្យគោមួយនេះទៅឯង ចូរឯងថែទាំវាឱ្យល្អ! ពុំនោះខ្ញុំមិនលើកលែងទេ!
ពួកគេមិនបានរកឃើញខ្លាញ់ ឬសាច់អ្វីនោះទេ មេគោស្គមមានតែស្បែកនិងឆ្អឹង ធ្វើឱ្យខ្ញុំកាន់តែមានវិប្បដិសារី។»
ភរិយាឃោរឃៅរបស់ខ្ញុំនៅតែមិនអស់ចិត្ត នាងងាកទៅបង្គាប់គង្វាលថា៖
«ចូរឯងយកកូនគោដែលមានខ្លាញ់ច្រើនមួយនោះមកវិញ!»
វាបាននាំយកកូនប្រុសជំទង់របស់ខ្ញុំមកដាក់ក្បែរកំភួនជើងខ្ញុំ! ហើយនៅពេលដែលបានមកដល់ក្បែរខ្ញុំហើយ កូនគោបានស្រែកយំហូរទឹកភ្នែករហាម ធ្វើឱ្យខ្ញុំមានចិត្ដអាណិតអាសូរក្រៃលែង ដូច្នេះហើយខ្ញុំបាននិយាយទៅកាន់ភ្ញៀវក្រីក្រម្នាក់ ដែលមករង់ចាំទទួលយកការចែកទាននោះថា យើងឱ្យគោមួយនេះទៅឯង ចូរឯងថែទាំវាឱ្យល្អ! ពុំនោះខ្ញុំមិនលើកលែងទេ!
នៅថ្ងៃបន្ទាប់ អ្នកនោះស្រាប់តែបានវិលត្រហេបត្រហបមករកខ្ញុំ ហើយនិយាយថា៖
«ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ! តើខ្ញុំត្រូវប្រាប់អ្នកឬអ្វី?»
ខ្ញុំឆ្ងល់ណាស់ក៏សួរភ្លាមថា៖
«ឯងធ្វើអ្វីកូនគោកម្សត់នោះហើយ?»
អ្នកនោះឆ្លើយវិញថា៖
«អ្នកជំនួញដ៏សប្បុរសអើយ! ខ្ញុំមានកូនស្រីម្នាក់ដែលបានរៀនហោរា និងគម្ពីរសាស្ត្រាទាំងឡាយលើលោក! យប់មិញគាត់បានជួបសត្វគោស្ទាវ ហើយអៀនជាខ្លាំង ទាញស្បៃបិទបាំងមុខ! លុះពេលសួរ គាត់ប្រាប់ថា ពុកអើយ! គោនេះតាមពិតជាយុវជនមកពីគ្រួសារមានទ្រព្យសម្បត្តិថ្កើងមួយ! ខ្ញុំឮហើយបានសម្លឹងមើលទៅកូនគោ បន្ទាប់មកកូនស្រីខ្ញុំបានសើច ហើយនិយាយពន្យល់ថា ឱឪពុកអើយ! អ្នកនោះជាកូនប្រុសរបស់សេដ្ឋីដែលមានចិត្តសប្បុរសនោះហើយ គេត្រូវមន្តគាថា! ទាំងពីរនាក់ គាត់និងម្ដាយបានក្លាយទៅជាសត្វគោ!»
«ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ! តើខ្ញុំត្រូវប្រាប់អ្នកឬអ្វី?»
ខ្ញុំឆ្ងល់ណាស់ក៏សួរភ្លាមថា៖
«ឯងធ្វើអ្វីកូនគោកម្សត់នោះហើយ?»
អ្នកនោះឆ្លើយវិញថា៖
«អ្នកជំនួញដ៏សប្បុរសអើយ! ខ្ញុំមានកូនស្រីម្នាក់ដែលបានរៀនហោរា និងគម្ពីរសាស្ត្រាទាំងឡាយលើលោក! យប់មិញគាត់បានជួបសត្វគោស្ទាវ ហើយអៀនជាខ្លាំង ទាញស្បៃបិទបាំងមុខ! លុះពេលសួរ គាត់ប្រាប់ថា ពុកអើយ! គោនេះតាមពិតជាយុវជនមកពីគ្រួសារមានទ្រព្យសម្បត្តិថ្កើងមួយ! ខ្ញុំឮហើយបានសម្លឹងមើលទៅកូនគោ បន្ទាប់មកកូនស្រីខ្ញុំបានសើច ហើយនិយាយពន្យល់ថា ឱឪពុកអើយ! អ្នកនោះជាកូនប្រុសរបស់សេដ្ឋីដែលមានចិត្តសប្បុរសនោះហើយ គេត្រូវមន្តគាថា! ទាំងពីរនាក់ គាត់និងម្ដាយបានក្លាយទៅជាសត្វគោ!»
ឱអារក្សអើយ ពាក្យរបស់ស្មូមនេះបាននាំខ្ញុំឱ្យចាកចេញវឹងទៅជាមួយគាត់ ដោយអរភ្លេចទាំងថ្លែងនូវសេចក្ដីអំណរគុណអ្វីទាំងអស់!
យើងបានមកដល់ផ្ទះក្នុងសង្កាត់ក្រីក្រដែលជាកន្លែងរបស់កូនស្រីគាត់ ហើយនាងក៏បានស្វាគមន៍ខ្ញុំ!
យើងបានមកដល់ផ្ទះក្នុងសង្កាត់ក្រីក្រដែលជាកន្លែងរបស់កូនស្រីគាត់ ហើយនាងក៏បានស្វាគមន៍ខ្ញុំ!
ខ្ញុំបាននិយាយសួរទៅកូនស្រីអ្នកគង្វាលសត្វនេះថា តើជាការពិតដែរទេ ដែលអ្នកបានពោលថា កូនគោនេះជាកូនប្រុសខ្ញុំ?
នាងបានឆ្លើយថា៖
«ចាស! ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ! គាត់គឺច្បាស់ណាស់ជាបុត្រារបស់អ្នក!»
ខ្ញុំប្រញាប់បញ្ជាថា៖
«ចូរនាងសង្គ្រោះគេ ហើយយើងនឹងជូនសាគុណតម្លៃឥតគណនាតាមតែនាងចង់សោយសុខ!»
នាងបានឆ្លើយថា៖
«ចាស! ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ! គាត់គឺច្បាស់ណាស់ជាបុត្រារបស់អ្នក!»
ខ្ញុំប្រញាប់បញ្ជាថា៖
«ចូរនាងសង្គ្រោះគេ ហើយយើងនឹងជូនសាគុណតម្លៃឥតគណនាតាមតែនាងចង់សោយសុខ!»
ពេលនោះនាងបានញញឹម ហើយនិយាយថា៖
«ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ! ខ្ញុំមិនមានបំណងប្រាថ្នាសម្រាប់អចលនទ្រព្យអ្វីទេ លុះត្រាតែអ្នកព្រមនូវលើលក្ខខណ្ឌពីរ! ជាលើកដំបូងនោះ គឺនឹងរៀបការជាកូនប្រសាលោក! និងទីពីរ សូមអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំប្រើគាថាទៅលើភរិយាដើមដ៏ឃោរឃៅនោះ! បើមិនដូច្នេះទេ ខ្ញុំនឹងមិនមានសុវត្ថិភាពចិត្តធ្មប់របស់នាងឡើយ!»
«ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ! ខ្ញុំមិនមានបំណងប្រាថ្នាសម្រាប់អចលនទ្រព្យអ្វីទេ លុះត្រាតែអ្នកព្រមនូវលើលក្ខខណ្ឌពីរ! ជាលើកដំបូងនោះ គឺនឹងរៀបការជាកូនប្រសាលោក! និងទីពីរ សូមអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំប្រើគាថាទៅលើភរិយាដើមដ៏ឃោរឃៅនោះ! បើមិនដូច្នេះទេ ខ្ញុំនឹងមិនមានសុវត្ថិភាពចិត្តធ្មប់របស់នាងឡើយ!»
ខ្ញុំងក់ក្បាលយល់ព្រម ហើយនិយាយជាមួយនាងថា៖
«កូនប្រសាដ៏ល្អ! ចូរជួយសង្គ្រោះប្តីរបស់អ្នក ហើយអចលនទ្រព្យដែលស្ថិតនៅក្រោមការថែរក្សារបស់យើង យើងនឹងចែកពាក់កណ្តាលទៅឱ្យឪពុកអ្នក! ចំណែកស្រីធ្មប់ បងប្អូនជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំ សូម្បីតែឈាមរបស់នាងនឹងទៅជាសិទ្ធិអ្នក! អ្នកធ្វើអ្វីគេក៏បាន ឱ្យសមនឹងទោសរបស់គេដែលបង្ខំឱ្យយើងសម្លាប់ភរិយា!»
«កូនប្រសាដ៏ល្អ! ចូរជួយសង្គ្រោះប្តីរបស់អ្នក ហើយអចលនទ្រព្យដែលស្ថិតនៅក្រោមការថែរក្សារបស់យើង យើងនឹងចែកពាក់កណ្តាលទៅឱ្យឪពុកអ្នក! ចំណែកស្រីធ្មប់ បងប្អូនជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំ សូម្បីតែឈាមរបស់នាងនឹងទៅជាសិទ្ធិអ្នក! អ្នកធ្វើអ្វីគេក៏បាន ឱ្យសមនឹងទោសរបស់គេដែលបង្ខំឱ្យយើងសម្លាប់ភរិយា!»
ដូច្នេះនៅពេលដែលនាងបានឮពាក្យសច្ចានេះហើយ ក្មេងស្រីជំទង់បានយកពែងមួយ មានទឹកពេញ! នាងបានសូត្រគាថាម្តងហើយម្តងទៀត រួចទើបស្រោចទៅលើគោស្ទាវ ដោយនិយាយថា ”បើសិនជាព្រះអាឡោះ បានបង្កើតអ្នកមកជាមនុស្សមែន ចូរអ្នកវិលមករករូបដើម!” នាងសូត្រហើយសូត្រទៀត ក្រោមចិត្តរង់ចាំអន្ទះសារបស់ខ្ញុំ រហូតដល់គេហដ្ឋានត្រូវរញ្ជួយ ហើយគោស្ទាវបានក្លាយមកជាបុរសពេញលេញម្នាក់ គឺកូនខ្ញុំទាំងសាច់ទាំងឈាម!
ខ្ញុំភាន់ភាំង ហើយផ្តួលខ្លួនឯងលើគាត់ ហើយស្រែកយំថា៖
«ព្រះអាឡោះឱ្យមកខ្ញុំទាំងអស់វិញហើយ នូវកូនប្រុសសំណព្វនេះ! អំពើដែលជីដូនមួយដ៏កំណាចរបស់ខ្ញុំបានធ្វើលើម្ដាយរបស់គេនិងរូបគេ គឺទាក់ទងទៅនឹងកំហុសរបស់ខ្ញុំទាំងអស់! ឱកូនអើយ! ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានឱ្យស្រីកល្យាណនេះជាអ្នករំដោះកូន! ខ្ញុំបានចាត់ឱ្យអ្នករៀបការជាមួយនាង តើកូនអាចថែរក្សាសន្យាឪពុកទេ? ឱអារក្សអើយ! កូនប្រុសខ្ញុំពិតជាដឹងគុណ និងស្រលាញ់លើចិត្តសន្តោសនៃកូនស្រីអ្នកក្រីក្រនោះគ្មានទាស់អ្វីឡើយ!»
គេបានយល់ព្រមភ្លាម ហើយគិតរៀបគម្រោងទៅដល់ការសងកំហឹងលើធ្មប់កំណាចជូនម្តាយដែលស្លាប់យ៉ាងកម្សត់!
«ព្រះអាឡោះឱ្យមកខ្ញុំទាំងអស់វិញហើយ នូវកូនប្រុសសំណព្វនេះ! អំពើដែលជីដូនមួយដ៏កំណាចរបស់ខ្ញុំបានធ្វើលើម្ដាយរបស់គេនិងរូបគេ គឺទាក់ទងទៅនឹងកំហុសរបស់ខ្ញុំទាំងអស់! ឱកូនអើយ! ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានឱ្យស្រីកល្យាណនេះជាអ្នករំដោះកូន! ខ្ញុំបានចាត់ឱ្យអ្នករៀបការជាមួយនាង តើកូនអាចថែរក្សាសន្យាឪពុកទេ? ឱអារក្សអើយ! កូនប្រុសខ្ញុំពិតជាដឹងគុណ និងស្រលាញ់លើចិត្តសន្តោសនៃកូនស្រីអ្នកក្រីក្រនោះគ្មានទាស់អ្វីឡើយ!»
គេបានយល់ព្រមភ្លាម ហើយគិតរៀបគម្រោងទៅដល់ការសងកំហឹងលើធ្មប់កំណាចជូនម្តាយដែលស្លាប់យ៉ាងកម្សត់!
នៅល្ងាចដដែលនោះ កូនប្រសាខ្ញុំបានសូត្រឱ្យខ្ញុំនូវទឹកមួយផ្តិល!
ខ្ញុំបានកាន់វាទៅកាន់់សួនច្បារកន្លែង ដែលនាងកំណាចជាប្រពន្ធដើមរបស់ខ្ញូំតែងតែអង្គុយរៀនអំពើធ្មប់!
ដោយមិនឱ្យវាដឹងខ្លួន ខ្ញុំបានចាក់ទឹកមន្តទៅពីក្រោយ ហើយស្រែកថា ចូរនាងក្លាយជាក្តាន់ ប្រសិនបើនាងពិតជាបានធ្វើបាបលើម្តាយកូនទាំងពីរ!
ប្អូនស្រីជីដូនមួយខ្ញុំនេះបានក្លាយមកជាសត្វក្តាន់ ដែលខ្ញុំបាននាំមកជាមួយនេះហើយ! នេះឯងជារឿងរ៉ាវពិតរបស់ខ្ញុំ!»
ខ្ញុំបានកាន់វាទៅកាន់់សួនច្បារកន្លែង ដែលនាងកំណាចជាប្រពន្ធដើមរបស់ខ្ញូំតែងតែអង្គុយរៀនអំពើធ្មប់!
ដោយមិនឱ្យវាដឹងខ្លួន ខ្ញុំបានចាក់ទឹកមន្តទៅពីក្រោយ ហើយស្រែកថា ចូរនាងក្លាយជាក្តាន់ ប្រសិនបើនាងពិតជាបានធ្វើបាបលើម្តាយកូនទាំងពីរ!
ប្អូនស្រីជីដូនមួយខ្ញុំនេះបានក្លាយមកជាសត្វក្តាន់ ដែលខ្ញុំបាននាំមកជាមួយនេះហើយ! នេះឯងជារឿងរ៉ាវពិតរបស់ខ្ញុំ!»
អារក្សបានស្រែកឡើងថា៖
«ឱនេះពិតជារឿងដ៏អស្ចារ្យមួយ! ល្អណាស់! យើងព្រមរក្សាសម្តីផ្ដល់ឱ្យអ្នកឯង១ភាគ៣នៃឈាមរបស់អ្នកជំនួញនេះ! តែនៅសល់២ភាគ៣ទៀត វាត្រូវតែស្លាប់!»
ឮដូច្នេះ ស្ត្រីជាម្ចាស់ឆ្កែខ្មៅពីរក៏ងើបឡើងមករកអារក្ស ហើយសំណូមពរភ្លាមថា៖
«ឱអារក្សដ៏មានគតិ! ចុះប្រសិនបើខ្ញុំនឹងឱ្យអ្នកឯងដឹងនូវរឿងរ៉ាវដ៏ចម្លែក និងអស្ចារ្យរបស់ឆ្កែខ្មៅទាំងពីរនេះ តើខ្ញុំអាចសុំ១ភាគ៣នៃឈាមពាណិជ្ជករអភ័ព្វនេះដែរឬយ៉ាងណា?»
«ឱនេះពិតជារឿងដ៏អស្ចារ្យមួយ! ល្អណាស់! យើងព្រមរក្សាសម្តីផ្ដល់ឱ្យអ្នកឯង១ភាគ៣នៃឈាមរបស់អ្នកជំនួញនេះ! តែនៅសល់២ភាគ៣ទៀត វាត្រូវតែស្លាប់!»
ឮដូច្នេះ ស្ត្រីជាម្ចាស់ឆ្កែខ្មៅពីរក៏ងើបឡើងមករកអារក្ស ហើយសំណូមពរភ្លាមថា៖
«ឱអារក្សដ៏មានគតិ! ចុះប្រសិនបើខ្ញុំនឹងឱ្យអ្នកឯងដឹងនូវរឿងរ៉ាវដ៏ចម្លែក និងអស្ចារ្យរបស់ឆ្កែខ្មៅទាំងពីរនេះ តើខ្ញុំអាចសុំ១ភាគ៣នៃឈាមពាណិជ្ជករអភ័ព្វនេះដែរឬយ៉ាងណា?»
អារក្សឆ្លើយភា្លមថា៖
«ទាល់តែរឿងនោះយើងទទួលយល់ស្របថា វាពិតជាស្តាប់ហើយអស្ចារ្យបំផុត!»
……………………………………..
«ទាល់តែរឿងនោះយើងទទួលយល់ស្របថា វាពិតជាស្តាប់ហើយអស្ចារ្យបំផុត!»
……………………………………..
នាងងក់ក្បាល ហើយចាប់ផ្តើមតំណាល៖
«ខ្ញុំជាកូនស្រីពៅនៃអ្នកជំនួញសំពត់ព្រែ ដែលកំព្រា រស់នៅជាមួយបងស្រី២នាក់! ពួកយើងមានទ្រព្យស្មើគ្នាពីការបន្សល់របស់ពុកម្តាយ!
ក្រោយមក បងៗបានរៀបការ ហើយចាកចេញ! ទុកឱ្យខ្ញុំនៅថែទាំងហាងសូត្រកំព្រាតែម្នាក់ឯង! ច្រើនឆ្នាំឆ្លងផុត ខ្ញុំខំរកស៊ីទាំងយប់ថ្ងៃដូចជាមនុស្សប្រុស មិននឹកស្មានថា បងស្រីច្បងបងស្រីធំស្រាប់តែវិលមកវិញក្នុងស្ថានភាពជាស្មូម គ្មានប្រាក់មួយកាក់ណាឡើយ!
«ខ្ញុំជាកូនស្រីពៅនៃអ្នកជំនួញសំពត់ព្រែ ដែលកំព្រា រស់នៅជាមួយបងស្រី២នាក់! ពួកយើងមានទ្រព្យស្មើគ្នាពីការបន្សល់របស់ពុកម្តាយ!
ក្រោយមក បងៗបានរៀបការ ហើយចាកចេញ! ទុកឱ្យខ្ញុំនៅថែទាំងហាងសូត្រកំព្រាតែម្នាក់ឯង! ច្រើនឆ្នាំឆ្លងផុត ខ្ញុំខំរកស៊ីទាំងយប់ថ្ងៃដូចជាមនុស្សប្រុស មិននឹកស្មានថា បងស្រីច្បងបងស្រីធំស្រាប់តែវិលមកវិញក្នុងស្ថានភាពជាស្មូម គ្មានប្រាក់មួយកាក់ណាឡើយ!
ខ្ញុំបានអាណិតអាសូរ ទទួលគាត់មកទុកដូចជាថៅកែម្នាក់ ចែកចំណែកលុយកាក់ឱ្យគាត់ ហើយប្រាថា្នរួមរស់សុខសាន្តយ៉ាងសប្បាយចិត្ត!
មិនយូរប៉ុន្មាន បងស្រីទី២ក៏វិលត្រលប់មកវិញទៀត!
គាត់ត្រូវប្ដីបណ្ដេញចេញ ព្រោះគ្មានកូន! ខ្ញុំបានទទួលគាត់ទៀត ព្រោះសង្ឃឹមថា គ្មានអ្នកណាអាចបំបែកបងប្អូនយើងទៀតនោះឡើយ! ខ្ញុំក៏បានចែកទ្រព្យសម្បត្តិខ្លះឱ្យដល់គាត់ដើម្បីតុបតែង និងចាយវាយកសាងសុភមង្គលជាមួយគ្នា!
មិនយូរប៉ុន្មាន បងស្រីទី២ក៏វិលត្រលប់មកវិញទៀត!
គាត់ត្រូវប្ដីបណ្ដេញចេញ ព្រោះគ្មានកូន! ខ្ញុំបានទទួលគាត់ទៀត ព្រោះសង្ឃឹមថា គ្មានអ្នកណាអាចបំបែកបងប្អូនយើងទៀតនោះឡើយ! ខ្ញុំក៏បានចែកទ្រព្យសម្បត្តិខ្លះឱ្យដល់គាត់ដើម្បីតុបតែង និងចាយវាយកសាងសុភមង្គលជាមួយគ្នា!
ទោះបីយ៉ាងណា គាត់មិនបានខំជួយគ្នារកស៊ីខ្ញុំឡើយ!
ខ្ញុំខ្លួនឯងដែលតែងតែត្រូវចេញដំណើរទៅធ្វើជំនួញផ្លូវឆ្ងាយៗ ប្រឈមនឹងចោរព្រៃសព្វបែបយ៉ាង ដើម្បីគ្រួសារ!
ចុងក្រោយខ្ញុំមានការកុម្ម៉ង់ទិញធំមួយនៅស្រុកចិន ដែលត្រូវធ្វើដំណើរតាមសំពៅ ព្រោះត្រូវជញ្ជូន ទំនិញជាច្រើន!
ពេលឃើញខ្ញុំគន់គូរដឹងថា នឹងទទួលបានកម្រៃឥតគណនាពីទំនិញអស់នោះ បងស្រីទាំងពីរក៏ទាមទារថា នឹងចេញដំណើរជាមួយដែរ! ខ្ញុំមិនមានអ្វីបដិសេធទេ!
ខ្ញុំខ្លួនឯងដែលតែងតែត្រូវចេញដំណើរទៅធ្វើជំនួញផ្លូវឆ្ងាយៗ ប្រឈមនឹងចោរព្រៃសព្វបែបយ៉ាង ដើម្បីគ្រួសារ!
ចុងក្រោយខ្ញុំមានការកុម្ម៉ង់ទិញធំមួយនៅស្រុកចិន ដែលត្រូវធ្វើដំណើរតាមសំពៅ ព្រោះត្រូវជញ្ជូន ទំនិញជាច្រើន!
ពេលឃើញខ្ញុំគន់គូរដឹងថា នឹងទទួលបានកម្រៃឥតគណនាពីទំនិញអស់នោះ បងស្រីទាំងពីរក៏ទាមទារថា នឹងចេញដំណើរជាមួយដែរ! ខ្ញុំមិនមានអ្វីបដិសេធទេ!
សំពៅឆ្ពោះទៅនគរចិនបានត្រឹមពាក់កណ្តាលសមុទ្រ ស្រាប់តែអាកាសធាតុខ្មៅងងឹត រលកកំណាចបង្ហាញខ្លួនជាមួយព្យុះ សំពៅបាត់គោលដៅ ធ្វើឱ្យវិលវល់វង្វេងលែងស្គាល់ទិស រសាត់អណ្តែតទៅដល់ទីក្រុងដ៏ចម្លែកមួយ!
គ្មានអ្នកណាដែលធ្លាប់បាននិយាយថា បានស្គាល់ទីនេះ ឬមកកាន់ទីនេះទាល់តែសោះ!
តែដោយសារការវង្វេងលើទូកយូរពេក ធ្វើឱ្យយើងអស់ស្បៀងអាហារ ខ្ញុំបានគិតនឹងបងស្រីថា មិនចង់វិលទៅវិញបាតដៃទទេ សូត្រព្រែក៏យើងមាន យើងអាចសាកល្បងរកទាក់ទងឈ្មួញនៅទឹកដីចម្លែកដើម្បីមានលុយកាក់បន្តជីវិត!
ខ្ញុំនាំទាសករពីរនាក់ចូលទៅកាន់ទីក្រុងពិនិត្យ តែបងទាំងពីរនៅសម្រាកលើទូកចាំ។
គ្មានអ្នកណាដែលធ្លាប់បាននិយាយថា បានស្គាល់ទីនេះ ឬមកកាន់ទីនេះទាល់តែសោះ!
តែដោយសារការវង្វេងលើទូកយូរពេក ធ្វើឱ្យយើងអស់ស្បៀងអាហារ ខ្ញុំបានគិតនឹងបងស្រីថា មិនចង់វិលទៅវិញបាតដៃទទេ សូត្រព្រែក៏យើងមាន យើងអាចសាកល្បងរកទាក់ទងឈ្មួញនៅទឹកដីចម្លែកដើម្បីមានលុយកាក់បន្តជីវិត!
ខ្ញុំនាំទាសករពីរនាក់ចូលទៅកាន់ទីក្រុងពិនិត្យ តែបងទាំងពីរនៅសម្រាកលើទូកចាំ។
….ពេលរសៀលហើយ។
នៅតាមផ្លូវគ្រប់យ៉ាងស្ងាត់ណាស់ ពិតជាគ្មានឡើយក្តីសង្ឃឹមថាអាចនឹងបង្កើតទីផ្សារមួយនៅទីនេះតាមការគ្រោងទុក។
មនុស្សតែម្នាក់ក៏គ្មាន មានតែលំនៅដែលរហោស្ថានត្រូវបានគេបោះបង់ចោល ចុះតើពួកមនុស្សនឹងទៅណាអស់ទៅ?
នៅតាមផ្លូវគ្រប់យ៉ាងស្ងាត់ណាស់ ពិតជាគ្មានឡើយក្តីសង្ឃឹមថាអាចនឹងបង្កើតទីផ្សារមួយនៅទីនេះតាមការគ្រោងទុក។
មនុស្សតែម្នាក់ក៏គ្មាន មានតែលំនៅដែលរហោស្ថានត្រូវបានគេបោះបង់ចោល ចុះតើពួកមនុស្សនឹងទៅណាអស់ទៅ?
ទោះបីភ័យខ្លាច តែចិត្តមួយគិតថា ទីក្រុងទាំងមូលមុខតែមានគ្រឿងបរិភោគខ្លះដែលយើងអាចជញ្ជូនឡើងសំពៅសម្រាប់ទ្រទ្រង់ការធ្វើដំណើរបន្តទៀត?
ខ្ញុំជម្នះការភ័យខ្លាចដើរបន្តទៅមុខទៀត ស្រាប់តែបានទៅដល់វិថីធំមួយពេញដោយហាងស្រា ត្បូង និងគ្រឿងផ្សេងៗ ចំណែកមនុស្សក្នុងហាងនីមួយៗ សុទ្ធតែជារូបសំណាកថ្មគ្មានកម្រើកឡើយ!
ខ្ញុំចាត់ចែងឱ្យទាសករលើកដាក់អីវ៉ាន់លើសំពៅ ហើយខ្ញុំបន្តដើរទៅរកស្រមោលប្រាសាទមួយខ្ពស់សន្លឹម ក្រឡេកពីទីនេះទៅ! តើប្រាសាទនេះ អាចនឹងលាក់ទុកនូវឫសគល់នាំអាថ៌កំបាំងរបស់នគរចម្លែកទាំងស្រុងទេ?
ខ្ញុំជម្នះការភ័យខ្លាចដើរបន្តទៅមុខទៀត ស្រាប់តែបានទៅដល់វិថីធំមួយពេញដោយហាងស្រា ត្បូង និងគ្រឿងផ្សេងៗ ចំណែកមនុស្សក្នុងហាងនីមួយៗ សុទ្ធតែជារូបសំណាកថ្មគ្មានកម្រើកឡើយ!
ខ្ញុំចាត់ចែងឱ្យទាសករលើកដាក់អីវ៉ាន់លើសំពៅ ហើយខ្ញុំបន្តដើរទៅរកស្រមោលប្រាសាទមួយខ្ពស់សន្លឹម ក្រឡេកពីទីនេះទៅ! តើប្រាសាទនេះ អាចនឹងលាក់ទុកនូវឫសគល់នាំអាថ៌កំបាំងរបស់នគរចម្លែកទាំងស្រុងទេ?
ដោយចិត្តចង់ដឹងនិងសេចក្ដីក្លាហាន ខ្ញុំបានបន្តម្នាក់ឯងទៅមុខក្នុងភាពស្ងាត់សូន្យរបស់រាត្រីកាល រហូតបានមកដល់បរិវេណខាងក្នុងប្រាសាទមិនមានហត់នឿយអ្វី!
ខ្ញុំឃើញទីនេះមានអុជទៀនក្រអូប ភ្លឺរន្ទាលដូចជាមហាប្រាសាទនៃអ្នកមានទ្រព្យមហាសាលនិងឫទ្ធានុភាព ចុះហេតុអ្វីរកតែមនុស្សម្នាក់ក៏គ្មាន?
ខ្ញុំលះបង់ភាពភិតភ័យ ហើយឈានបន្ថែមចូលទៅក្នុងប្រាសាទកណ្តាល! អ្នកណាម្នាក់ប្រាកដជាពួននៅទីនេះ ព្រោះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា មានជីវិតជីវ៉ាផ្សេងក្រៅពីខ្ញុំដែលកំពុងនៅក្បែរៗ!
ខ្ញុំឃើញទីនេះមានអុជទៀនក្រអូប ភ្លឺរន្ទាលដូចជាមហាប្រាសាទនៃអ្នកមានទ្រព្យមហាសាលនិងឫទ្ធានុភាព ចុះហេតុអ្វីរកតែមនុស្សម្នាក់ក៏គ្មាន?
ខ្ញុំលះបង់ភាពភិតភ័យ ហើយឈានបន្ថែមចូលទៅក្នុងប្រាសាទកណ្តាល! អ្នកណាម្នាក់ប្រាកដជាពួននៅទីនេះ ព្រោះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា មានជីវិតជីវ៉ាផ្សេងក្រៅពីខ្ញុំដែលកំពុងនៅក្បែរៗ!
ខ្ញុំមិនបញ្ចេញសំឡេងខ្លាំង ប៉ុន្តែបន្តដំណើរដោយប្រយ័ត្នប្រយែង! តែទោះបីជាត្រូវដើរដល់អស់កម្លាំងជើង ក៏គ្មានមធ្យោបាយលុកលុយចូលអស់វិមានធំធេងនេះឡើយ! ខ្ញុំសម្រេចចិត្តថ្វាយបង្គំព្រះ និងសម្រាកយកកម្លាំង! ខ្ញុំថ្វាយបង្គំចប់តាមគម្ពីរឥស្លាមហើយ ក៏ចាប់ផ្តើមស្រាយទឹកផឹក និងផ្អែកខ្នងសម្រាក លើកម្រាលថ្មមានតម្លៃ!
ដោយលង់មួយភាំងទៅតាមខ្យល់ត្រជាក់ ខ្ញុំដឹងខ្លួនមកវិញ ព្រោះភ្ញាក់នឹងការសូត្រធម៌យ៉ាងពីរោះលាន់ឡើងមកតាមខ្យល់។
មនុស្សពីណាសូត្រធម៌?
ខ្ញុំច្រត់ខ្លួនក្រោកឡើង ហើយញីភ្នែករកមើល។
សំឡេងហាក់លាន់មកពីប្រាសាទមួយនៅចុងគេ ដូច្នេះខ្ញុំដើរលបៗទៅ!
ទ្វារប្រាក់ធំលលៃភ្លឺរន្ទាលបង្កប់ដោយត្បូងពណ៌ស បិទជិតឈឹង តែសំឡេងបានលាន់ចេញមករងំខ្ទរលាយឡំនឹងក្លិនភ្លើងដុតចន្ទន៍ក្រស្នា!
មនុស្សពីណាសូត្រធម៌?
ខ្ញុំច្រត់ខ្លួនក្រោកឡើង ហើយញីភ្នែករកមើល។
សំឡេងហាក់លាន់មកពីប្រាសាទមួយនៅចុងគេ ដូច្នេះខ្ញុំដើរលបៗទៅ!
ទ្វារប្រាក់ធំលលៃភ្លឺរន្ទាលបង្កប់ដោយត្បូងពណ៌ស បិទជិតឈឹង តែសំឡេងបានលាន់ចេញមករងំខ្ទរលាយឡំនឹងក្លិនភ្លើងដុតចន្ទន៍ក្រស្នា!
ខ្ញុំលើកដៃរុញទ្វារ ព្រោះតែការចង់ដឹង និងលង់ចំពោះសំឡេងស្មូត្រ!
អ្នកសូត្រធម៌ពិតជានៅទីនោះ ធ្វើឱ្យខ្ញុំភ្ញាក់អរ ប៉ុន្តែគេមិនបានឃើញខ្ញុំឡើយ ព្រោះគេកំពុងអង្គុយបែរខ្នងមកកទ្វារ!
អ្នកសូត្រធម៌ទំនងជាមនុស្សប្រុសខ្ពស់ស្តើង ហើយជាឥស្លាមសាសនិកដ៏ស្រួចស្រាលទាំងកាយវិកាថ្វាយបង្គំ ឬសំឡេងសូត្រពិតជាល្អឥតខ្ចោះ!
ខ្ញុំពិតជារំភើបនឹងបុរសនេះ ហើយកើតមានសេចក្ដីស្នេហាមួយរំពេច ព្រោះគោរពចរិតសាសនាខ្ជាប់របស់គាត់!
អ្នកសូត្រធម៌ពិតជានៅទីនោះ ធ្វើឱ្យខ្ញុំភ្ញាក់អរ ប៉ុន្តែគេមិនបានឃើញខ្ញុំឡើយ ព្រោះគេកំពុងអង្គុយបែរខ្នងមកកទ្វារ!
អ្នកសូត្រធម៌ទំនងជាមនុស្សប្រុសខ្ពស់ស្តើង ហើយជាឥស្លាមសាសនិកដ៏ស្រួចស្រាលទាំងកាយវិកាថ្វាយបង្គំ ឬសំឡេងសូត្រពិតជាល្អឥតខ្ចោះ!
ខ្ញុំពិតជារំភើបនឹងបុរសនេះ ហើយកើតមានសេចក្ដីស្នេហាមួយរំពេច ព្រោះគោរពចរិតសាសនាខ្ជាប់របស់គាត់!
ដោយអត់ធន់នឹងសំឡេងក្រអួនពីរោះនោះទៀតលែងបាន ខ្ញុំចូលទៅទាំងស្រុងពីក្រោយគាត់ ហើយនិយាយស្រទន់ពីរោះថា៖
«បុរសដ៏ពិសេសអើយ! ហេតុអីទីនេះទាំងមូលនៅសល់តែអ្នក? អ្នកជារាជបុរស ជារាជានៃនគរនេះពិតមែនដែរទេ?»
រាជបុរសនោះឈប់សូត្របន្ទាន់ ហើយក៏ងាកខ្លួនមកមើល! ទ្រង់មានព្រះភក្ត្រមិនភ្ញាក់មិនភ័យ តែមានអំណាចស្ងួតស្ងប់!
«បុរសដ៏ពិសេសអើយ! ហេតុអីទីនេះទាំងមូលនៅសល់តែអ្នក? អ្នកជារាជបុរស ជារាជានៃនគរនេះពិតមែនដែរទេ?»
រាជបុរសនោះឈប់សូត្របន្ទាន់ ហើយក៏ងាកខ្លួនមកមើល! ទ្រង់មានព្រះភក្ត្រមិនភ្ញាក់មិនភ័យ តែមានអំណាចស្ងួតស្ងប់!
ខ្ញុំមិនដែលឃើញបុរសណាមានសម្រស់គួរឱ្យចាប់ចិត្តដូចទ្រង់ឡើយក្នុងជាតិនេះ ទោះខ្ញុំជាមនុស្សរកស៊ីព្រែតែងបានធ្វើដំណើរទៅជាច្រើនកន្លែងទូទាំងពិភពលោកក្ដី!
រាជបុរសបានងាកមកសួរនាំខ្ញុំវិញដែរថា៖
«តើហេតុអ្វីបានជារាជធីតាចូលមកដល់ទីនេះ?»
ទ្រង់ហៅខ្ញុំ ដូចជាខ្ញុំនេះជាស្ត្រីដ៏មានសម្រស់របស់ទ្រង់ពិតៗ ធ្វើឱ្យខ្ញុំត្រេកអរជាខ្លាំង ហើយបដិសេធវិញភ្លាម៖
«ខ្ញុំម្ចាស់ពុំមែនជារាជធីតាទេ! ប៉ុន្តែជារាស្ត្រជួញព្រែ បានធ្វើដំណើរយ៉ាងឆ្ងាយ ឆ្ពោះទៅនគរចិនដើម្បីជួញសូត្រ តែត្រូវជួបខ្យល់កំណាចកួចនាំវិលវល់មកដល់ទីនេះ!»
រាជបុរសបានងាកមកសួរនាំខ្ញុំវិញដែរថា៖
«តើហេតុអ្វីបានជារាជធីតាចូលមកដល់ទីនេះ?»
ទ្រង់ហៅខ្ញុំ ដូចជាខ្ញុំនេះជាស្ត្រីដ៏មានសម្រស់របស់ទ្រង់ពិតៗ ធ្វើឱ្យខ្ញុំត្រេកអរជាខ្លាំង ហើយបដិសេធវិញភ្លាម៖
«ខ្ញុំម្ចាស់ពុំមែនជារាជធីតាទេ! ប៉ុន្តែជារាស្ត្រជួញព្រែ បានធ្វើដំណើរយ៉ាងឆ្ងាយ ឆ្ពោះទៅនគរចិនដើម្បីជួញសូត្រ តែត្រូវជួបខ្យល់កំណាចកួចនាំវិលវល់មកដល់ទីនេះ!»
ឮចប់កាលណា រាជបុរសនគរអាថ៌កំបាំងទ្រង់ញញឹមសប្បាយចិត្ត បិទគម្ពីរធម៌ រៀបចំតុកៅអី អុជភ្លើងទៀន អញ្ជើញខ្ញុំលាងសាយភោជន មានអាហារសព្វបែបយ៉ាង ធ្វើឱ្យខ្ញុំមានទទួលអារម្មណ៍កក់ក្តៅ មិនធ្លាប់មានពីមុនមក!
«តើជានិស្ស័យព្រះអាឡោះប្រគល់មក?»
ខ្ញំញញឹមលាក់ក្នុងស្បៃមុខមិនឱ្យទ្រង់ដឹង តែទ្រង់សម្លឹងភ្នែកខ្ញុំយ៉ាងស្រទន់ មិនឱ្យលាក់បានឡើយ។
ព្រះអង្គសួរបន្តថា៖
«ចុះតើអ្នកព្រមដោះស្បៃរស់នៅពីរកាយតទល់ក្នុងនគរគ្មានមនុស្សនេះ បង្កើតជាជំនាន់ក្រោយថ្មីជាមួយយើងទេ?»
ខ្ញុំពិតជាអៀនណាស់នឹងស្នេហារបស់ទ្រង់ តែខ្ញុំមានះមិនធ្វើតាមតណ្ហា ហើយសាកសួរការណ៍សិន៖
«ឱព្រះរាជបុរសដ៏ចម្រើនអើយ! តើអ្នកបានជួបករណីអ្វីទៅ បានជាគ្មានអ្នកណាព្រមនៅកំដរអ្នកនៅក្នុងនគរដ៏មហស្ចារ្យពេញដោយទ្រព្យសម្បត្តិនេះ?»....
ខ្ញំញញឹមលាក់ក្នុងស្បៃមុខមិនឱ្យទ្រង់ដឹង តែទ្រង់សម្លឹងភ្នែកខ្ញុំយ៉ាងស្រទន់ មិនឱ្យលាក់បានឡើយ។
ព្រះអង្គសួរបន្តថា៖
«ចុះតើអ្នកព្រមដោះស្បៃរស់នៅពីរកាយតទល់ក្នុងនគរគ្មានមនុស្សនេះ បង្កើតជាជំនាន់ក្រោយថ្មីជាមួយយើងទេ?»
ខ្ញុំពិតជាអៀនណាស់នឹងស្នេហារបស់ទ្រង់ តែខ្ញុំមានះមិនធ្វើតាមតណ្ហា ហើយសាកសួរការណ៍សិន៖
«ឱព្រះរាជបុរសដ៏ចម្រើនអើយ! តើអ្នកបានជួបករណីអ្វីទៅ បានជាគ្មានអ្នកណាព្រមនៅកំដរអ្នកនៅក្នុងនគរដ៏មហស្ចារ្យពេញដោយទ្រព្យសម្បត្តិនេះ?»....
ចុចអានភាគបញ្ចប់: កំហឹងអារក្ស (ភាគបញ្ចប់)
Create From : http://events.sabay.com.kh/articles/273719
Create From : http://events.sabay.com.kh/articles/273719
0 comments:
Post a Comment